Piet van de Kamp sr. ontvangt de oorkonde van het ereburgerschap uit handen van burgemeester Werner (1976).
Piet van de Kamp sr. ontvangt de oorkonde van het ereburgerschap uit handen van burgemeester Werner (1976).

Het dorp van mijn vader

Human Interest Human interest

Sint-Oedenrode - Toen ik geboren werd, in 1951, stond ons dorp Sint-Oedenrode in grote mate onder de invloed van mijn vader, zijn broers en de vertrouwelingen om hen heen. Zij bepaalden de politieke en economische agenda binnen onze gemengde gemeenschap van boeren, arbeiders en middenstanders, ze smeedden bondgenootschappen met de clerus en de wereldse macht en realiseerden zo hun plannen binnen de kaders van hun financiële kunnen. Vijf jaar later zou een soortgelijk verbond van gemeenteraadsleden en bovengenoemd machtsbolwerk de toenmalige burgemeester Leurs de laan uitsturen, een gebeurtenis die voor de landelijke pers voorpaginanieuws werd. Mijn vader had zijn ontslag als wethouder ingediend om deze coup in alle vrijheid te kunnen voorbereiden. Leurs was een onmogelijke man, die met iedereen in de clinch lag, geestelijkheid, schoolbesturen verenigingen en vooral met de gemeenteraad. Hij kwam uit de West, ofwel Nederlands Indië, en had daar als koeliedrijver gefunctioneerd. Hetzelfde dacht hij hier te kunnen doen. De overwinning van onze dorpsgemeenschap was glorieus en leidde langdurig tot verbroedering.

Door: Pieter van de Kamp

Mijn vader was geboren in 1911, kon zich vaag iets herinneren van de mobilisatie tijdens de Eerste Wereldoorlog, maar de familie beschikte over talloze foto’s van hem, zijn broers en zusjes op de paarden van de huzaren, met mijn opa als sterke hoefsmid die wel garen spon bij al die hoefijzers. Toen mijn vader veertien was werd hij naar ome Willem in Ravestein gestuurd, waar hij in dienst kwam als leerling smid. Ome Willem maakte, naast het alledaagse smeedwerk, broodbakovens en trachtte die bij de plaatselijke bakkers, maar ook bij de kloosters aan de man te brengen. Bij zo’n bezoek aan die paters liet hij quasi nonchalant een deel van zijn rozenkrans uit zijn broekzak bengelen en liet mijn vader jokken dat ie graag naar het seminarie zou willen. Het was ’n harde leerschool, maar als verzachtende omstandigheid onthulde vader dat hij op sexueel gebied bijles kreeg van zijn nichtjes, op de zolder boven de smidse. Sommige dingen zijn van alle tijden.

Het gezin Van de Kamp vocht zich door de crisis, met een smederij, tegenover gelegen café, kolen- en rijwielhandel én een beginnende stalen-meubelenfabriek. Ook ons dorp werd toch nog onverwacht – ‘Ga maar rustig slapen’ - geconfronteerd met de Duitse bezetting en veel van mijn vaders vrienden gingen in het verzet. Sommigen van hen werden opgepakt – pamfletten werden herleid naar de typemachines op het kantoor van de meubelfabriek – en mijn vader werd, met het pistool tegen zijn slapen, gedwongen om kledingkastjes voor het Duitse leger te maken. Door een haatdragende dorpsgenoot en een lid van De Nationale Commissie tot Opsporing van etc., werd mijn vader direct na de oorlog opgepakt en opgeborgen in interneringskamp Vught. Daar verbleef hij een half jaar, liep er open-TBC op en werd op voorspraak van zijn vrienden uit het verzet door Hare Majesteit gerehabiliteerd. Deze brief: Wij, Wilhelmina, Koningin der Nederlanden, etc…etc. is nog steeds in mijn bezit. Mijn vaders wrok heeft hem echter z’n leven lang dwarsgezeten en zodoende heeft hij diverse Koninklijke onderscheidingen geweigerd. Er was echter één gevoelige plek, ’n Achilleshiel, en die was bekend bij een van de invloedrijkste en machtigste politici uit de geschiedenis van Sint-Oedenrode, ’n voormalig gemeentesecretaris. En juist die persoon heeft ervoor gezorgd dat mijn vader als één van de eerste ingezetenen van ons dorp met het Ereburgerschap werd onderscheiden. Dat ontroerde hem zichtbaar, z’n eigen mensen, z’n vrienden, z’n eigen gemeenschap die hem eerde. Het staat diep gebeiteld op z’n grafsteen. Na zijn rehabilitatie en het Leurs-avontuur keerde mijn vader terug in de politiek, de meubelfabriek ging op in de vaart der volkeren en Sint-Oedenrode groeide, wijken met betaalbare woningen werden gebouwd, met duurdere straten voor de bazen en chefs, en lage rijtjeshuizen voor de gewone arbeiders.

Lees deze week verder in DeMooiRooiKrant