Ook zo blij met de gemeenteraad?

Sint-Oedenrode - Er moet me efkes iets van het hart, beste lezer. Ik hoorde van de week een mevrouw op Omroep Brabant zeggen: “Afschuwelijk dat virus! Het lijkt wel een “enge film” waarin we zijn beland.” Beste mevrouw, ik snap dat U dat zo zegt, maar besef wel, nog geen 100 jaar geleden belandden de mensen om de 10 jaar in zo’n “enge film”, als het de Spaanse griep niet was, dan was het wel de vlektyfus, de pest, de vliegende tering of nog erger, een wereldoorlog! 

Maar – en dat kunnen wij ons nou helemaal niet meer voorstellen – dat was het leven, sinds wij mensen 100 duizend jaar geleden de Apenheul in Apeldoorn zijn uitgekropen! En we dachten de laatste jaren wel dat we inmiddels alle gevaren hadden ingedamd met inentingen, en verzekeringen, brandmelders, en camerabewaking, code roodwaarschuwingen, filemeldingen, regulerende wetgeving en klimaattops … maar het helpt allemaal niks! We zijn weer terug bij af, in onze eigen grot, bang voor het grote gevaar buiten. Dus wen er maar vast aan mevrouw, het IS geen film, nee, het is het echte leven en dat is hard.

Dawast. Niet dat ik de illusie heb dat die mevrouw dit stukske ook daadwerkelijk zal lezen, nee, als columnist van DeMooiRooiKrant voel ik me toch een beetje als een mobiele telefoon in Olland - mijn bereik is zeer beperkt - maar ik moest het toch efkes kwijt.

Maar hoest verder in Rooi? (flauwe grap!) Allemaal geheelonthouders? Sociaal dan. Zorg wel dat je een beetje positief blijft, hè! Wist je dat de voetbalclubs Rhode, Boskant én Ollandia de afgelopen maand geen wedstrijd hebben verloren! En heb je het aantal files geteld op de A50? Dat getal komt niet boven de twee uit. En de gemeenteraad van Meierijstad heeft afgelopen vrijdag geen enkele domme beslissing genomen, (want alles was al beslist, zo begrijp ik). Nee, tel je zegeningen en probeer de moed er een beetje in te houden, mensen.

Beter een muisarm dan een apenstaartje. Het is even lullig, de hele dag thuis, maar kijk wat je nog wel kunt. Mijn opa zei altijd: “Inderdaad, ik heb artritis, ik hoor of zie nog nauwelijks iets, maar gelukkig kan ik nog autorijden!” Zoiets dus.