Eén geworden met familie De Wit

Meierijstad - "Ze is goudeerlijk, werkt hard en als we iets vragen, gebeurt het. We kunnen altijd van haar op aan." Familie de Wit steekt de loftrompet op voor jubilaris Astrid Terneuzen (59) uit Schijndel. Ze is precies veertig jaar in dienst. Afgelopen donderdag werd dat gevierd op het kantoor van De Wit Schijndel. Zoals het daar altijd gaat; met veel gelach en gezellige praat. Niet gek dat Astrid het er al zo lang volhoudt. Bovendien is ze vergroeid met de familie. Samen blikken we terug op veertig jaar dienstverband bij het bekendste bedrijf van Schijndel.

Door: Jeroen van de Sande

In de winkel hangen mooie posters van 'Koningin Astrid'. Zo wordt ze liefkozend genoemd, want ook haar collega's dragen haar op handen. Van familie De Wit krijgt ze pal voor het interview een ingelijst exemplaar. Ze kan er hartelijk om lachen, want het is precies haar humor. Bescheiden als ze is, vindt ze die eer misschien ook wel een beetje ongemakkelijk. 'Laat mij maar gewoon werken', zie je haar denken. Ze is tenslotte van de 'oude stempel'.

Je zult weinig dagen hebben gemist in die veertig jaar?
"Bijna geen! Ik weet nog dat ik een keer een allergische reactie had in mijn gezicht. Het was helemaal rood en opgezet en het zag er echt niet uit, maar het kwam niet in me op om niet te gaan werken." Albert de Wit – oud-eigenaar – weet dat nog goed te herinneren. "Het was niet verantwoord. Ik zei dat ze naar huis moest gaan, maar ik kreeg haar niet weg. Typisch Astrid…"

Weet je nog hoe je hier terecht bent gekomen?
"Dat weet ik nog precies. Ik kwam hier aan de zijkant binnen voor een gesprek. Dat had 'ons pap' geregeld. Ze hadden eigenlijk niemand nodig, maar toch mocht ik komen. Er zat een hele delegatie op me te wachten. Het was een fijn en informeel gesprek en ik was niet heel lang thuis of ze belde al dat ik de volgende dag mocht beginnen."

Welke functies heb je door de jaren heen gehad?
"In het begin werkten er zo'n vijftien mensen. Samen deden we alles. Ik sprong overal bij. Of ik nu de vloer schoon moest maken, schoenen moest poetsen, tenten verkopen of de kassa moest draaien. Iedereen hielp elkaar. Een tijdje later kwam ik terecht achter de receptiebalie. Dat heb ik heel lang gedaan. Daardoor werd ik overal herkend. Ik werd bijna het gezicht van De Wit. Het was ontzettend leuk werk. Iedereen die binnen kwam, moest eerst voorbij mij. Dat vond ik leuk, want ik kan erg goed namen onthouden. Dan zei ik 'goedemiddag meneer Jansen, u bent er weer?!' Dat werd erg gewaardeerd door de mensen. Daarna kreeg ik het aanbod om op kantoor te komen werken toen er iemand weg ging. Sindsdien heb ik altijd een kantoorfunctie gehad. De laatste jaren zit ik bij Maryvo International , de groothandel van het bedrijf. Die afwisseling heb ik altijd heel prettig gevonden."

Is het ooit in je opgekomen om een andere baan te nemen?
"Nee, eigenlijk niet. In de tijd dat ik achter de balie zat, viel mijn werk sommige mensen op en daarom heb ik wel eens een aanbieding gekregen. Het spookte dan heel even door mijn hoofd, maar ik heb er nooit aan gedacht om hier weg te gaan."

Omdat je door de jaren heen onderdeel bent geworden van familie De Wit?
"Ik weet niet of je dat zo kunt zeggen", kijkt Astrid rond. "Jawel, dat mag je zeker zo zeggen. Je bent gewoon één van ons", laat Mark de Wit weten. Astrid krijgt het even te kwaad en pinkt wat traantjes weg. "Ik ben ook altijd zo enorm goed behandeld en ik voel me hier thuis. Ik heb zelfs opgepast op Mark en Yvonne, haha. Met opa Grard had ik een heel goede band. "Die had het met jou goed op ja. Dat was lang niet bij iedereen", vult Yvonne de Wit aan. "Van hem heb ik het verkopen geleerd", gaat Astrid verder. "Ik weet nog dat ik altijd een potje vruchten voor hem meenam, die hij zo lekker vond."

Hoe kijk je terug op die veertig jaar?
"Als je veertig jaar zegt, klinkt dat heel erg lang, maar het is echt heel snel voorbij gegaan. Ik weet nog goed dat we alles deden met één telefoon, één typemachine en een telex. Dat werkte ook! Als er nieuwe Noorse sokken bijbesteld moesten worden, dan schreef ik dat op een kladblok en een paar dagen later had Albert ze besteld en lagen ze weer in de winkel. Ik vind het geweldig om te zien hoe het bedrijf door de jaren heen gegroeid is. Van vijftien naar driehonderd werknemers, het is eigenlijk ongelofelijk wat er nu allemaal bij komt kijken."

Er worden nog wat anekdotes uitgewisseld. Die zijn er nogal wat bij de firma, want bijna iedere dag gebeurt er wel wat. "Ooohh en ik heb ook een keer een hele grote fout gemaakt!" weet Astrid plotseling nog te vertellen. "Maar daar ben ik wel meteen zelf mee gekomen. Ik ga daar niet stiekem over doen." "Dat is typisch Astrid, je kunt echt op haar bouwen én haar vertrouwen", zegt Mark tot slot.