Een klein dorpje in een grote oorlog (deel 22)

Sint-Oedenrode - Het nieuws dat de geallieerde invasie is begonnen gaat als een lopend vuurtje rond in Rooi. Hoewel het verboden is om naar d'n Engelse zender te luisteren, zijn er opvallend veel mensen die het nieuws over de invasie van een vage bekende hebben gehoord. Er wordt al stilletjes gespeculeerd over de ophanden zijnde bevrijding. Er zijn mensen die de geallieerden over enkele weken in Rooi verwachten, maar anderen zijn wat voorzichtiger. Immers, hoe kleiner het gebied wordt dat de Duitsers moeten verdedigen, des te sterker zullen zij relatief worden. Bovendien is het de vraag wat de geallieerde legerleiding als prioriteit ziet? Is dat de bevrijding van Nederland of het verslaan van Duitsland. In dat laatste geval zou het wel eens kunnen gebeuren dat de geallieerden door Frankrijk richting Duitsland trekken om de vijand in het industriële hart, het Ruhrgebied, te treffen. Maar in elk geval is de invasie begonnen en het moet toch wel gek gaan als de oorlog niet voor Kerstmis voorbij is.

Hoofdstuk 22 : De geallieerden komen met rasse schreden dichterbij

"Ja Bert, een week geleden dachten we dat de bevrijding op handen was", zegt Toon van de Tillaart tegen Bert van Rooij als ze elkaar op de Markt tegenkomen. "Maar schijnbaar heeft Hitler toch nog wel wat verrassingen voor de Engelsen in petto. Ik hoorde gisteravond op Radio Oranje dat Londen met een nieuw Duits wapen is bestookt. Het schijnt een vliegende bom te zijn. Die Goebbels roept al een tijdje dat Duitsland nog wonderwapens achter de hand heeft. Dat schijnt die vliegende bom te zijn". Bert knikt en zegt: "Ja, dat hoorde ik ook. Bovendien schijnt de opmars in Normandië ook niet echt op te schieten. Ze vechten daar al een week en meer dan een smalle kuststrook schijnen de geallieerden nog niet te hebben veroverd. Hun grootste probleem schijnt te zijn dat ze geen havens en vliegvelden hebben om de benodigde troepen aan land te brengen".

Ook in de weken na de invasie komt er weinig schot in de opmars van de Amerikanen en Engelsen. "Als dat zo doorgaat, dan vieren we nog een keer 'Weihnachten' in plaats van Kerstmis", zegt Broer van de Kerkhof tegen een oudere vrouw uit Eindhoven die voor een half litertje melk helemaal naar Vressel is gekomen. "Ja", antwoordt de vrouw. "Eigenlijk lukt het me helemaal niet om nog op een fatsoenlijke manier deze kant uit te komen. Maar ik durf mijn zoon niet te sturen. Die Duitsers zitten schijnbaar zo erg om werkvolk verlegen, dat ze bij ons in Eindhoven iedere man die zich ook maar op straat durft te vertonen oppakken en meteen op de eerste trein naar Duitsland zetten. Schijnbaar is de nood toch hoog, nu ze aan twee fronten om hun oren worden geslagen". Broer van de Kerkhof luistert naar het verhaal van de dame en realiseert zich dat het leven in de stad nog veel beroerder is dan dat het hier op Vressel is. Met een gevoel van medelijden stopt hij een ons boontjes extra bij het vrouwtje in haar tas. "Dank u wel en zorg er maar voor dat uw zoon niet op het laatste moment door de Duitsers wordt gepakt, mevrouw", zegt hij als het vrouwtje hem een zinken dubbeltje in de hand stopt voor het beetje eten dat ze kan kopen.

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant