Huisje, Boompje, Baby

Sint-Oedenrode - Pim van Dinten (31) en Joost Reijers (28) zijn hartstikke gelukkig. Ze wonen samen, nu tijdelijk in de Beelstraat in Sint-Oedenrode waar ik hartelijk word ontvangen. Binnenkort kunnen ze hun droomhuis betrekken, wat op dit moment in aanbouw is. Ze hebben elkaar vijf en een half jaar geleden ontmoet en hebben zo'n beetje alles wat hun hartje begeert, behalve één ding: een kind.

Door: Caroline van der Linden

Pim en Joost hebben al een hele tijd een kinderwens. "We wisten het al snel na onze eerste ontmoeting. Wij willen heel graag een gezin stichten." Het blijkt echter makkelijker gezegd dan gedaan. Zeker als je het hebt over een homostel. Maar wat zijn de mogelijkheden voor twee mannen? Pim en Joost bezochten een bijeenkomst voor homo- en lesbische stellen met een kinderwens van stichting "Meer dan Gewenst". De stichting is er voor roze wensouders én roze gezinnen. Joost: "Er was een hoogleraar aanwezig die onderzoek deed naar roze-ouderschap. Zij gaf aan dat kinderen gemiddeld gezien net zo gelukkig zijn bij twee vaders of moeders als bij een vergelijkbaar hetero-stel. Dit vonden wij erg belangrijk om te horen. Het is dus niet alleen iets wat we zelf graag willen, maar het is ook prima voor een kind. Als zou blijken dat ons kind ongelukkiger zou worden, zou dat voor ons een reden zijn om er niet aan te beginnen. Alle mogelijkheden hebben we besproken. Voor ons zijn draagmoederschap of co-ouderschap de opties waar we voor open staan."

Voor de laatste optie zijn Joost en Pim op zoek in hun eigen omgeving. Ze vinden het belangrijk dat de moeder vlakbij woont, zodat hun kind in één buurt opgroeit met zijn of haar vriendjes en vriendinnetjes. Pim: "Mocht er een vrouw zijn die een kinderwens heeft, maar geen partner, dan gaan wij graag in gesprek." Daarnaast overdenkt de zus van Pim (Lotte) draagmoeder voor haar broer en zijn vriend te worden, maar er komt ontzettend veel bij kijken. Eerder schonk het programma "De Monitor" aandacht aan dit probleem. In die uitzending lichtte Lotte toe wat haar twijfels zijn. Maar wat is dan het probleem? Het hele traject. Het is in Nederland voor homostellen niet gemakkelijk om een draagmoederschap traject te doorlopen. Tot nu toe werkten klinieken simpelweg niet mee. Ze hielpen alleen als er een medische noodzaak was, als het op natuurlijke wijze niet lukte. En dat kan bij hen sowieso niet, want zij hebben geen baarmoeder. Daarom was het voor een lesbisch stel in Nederland altijd gemakkelijker om hun kinderwens in vervulling te zien gaan. Echter ook voor deze stellen wordt het steeds moeilijker gemaakt, omdat er plannen zijn om de behandelingen niet langer te vergoeden.
Er is onlangs een petitie gestart, onder andere door stichting "Meer dan Gewenst" om Kunstmatige Inseminatie met Donorzaad (KID) vergoed te laten blijven voor lesbische stellen en singles. Dit heeft in korte tijd bijna honderdduizend handtekeningen opgeleverd, daarom staat het nu toch weer op de politieke agenda. "Ook is het zo dat wij niet in het openbaar mogen vragen om een draagmoeder. We mogen wettelijk een draagmoeder hebben, maar er geen oproep voor plaatsen. Daarom is het voor ons belangrijk om onze wens aan zoveel mogelijk mensen in de nabije omgeving kenbaar te maken. Er gebeurt op dit moment veel in de politiek om meerkoppig ouderschap mogelijk te maken en draagmoederschap te regelen en te begeleiden."

In het buitenland is het in sommige landen veel toegankelijker om als homostel een kind te krijgen, maar ook hier zitten haken en ogen aan. Landen die wél mogelijkheden bieden zijn Amerika, Canada en Cyprus. "We zouden dus naar het buitenland kunnen gaan, maar het is daar over het algemeen veel duurder. En als het in Nederland kan, is het voor het kind mogelijk degene in wiens buik het gegroeid is, vaker te zien. De vraag is ook nog altijd of het gaat slagen, want er is nog steeds een kans dat het niet lukt. Net als bij andere stellen en dan is al ons spaargeld op." Dan hebben we het nog niet eens gehad over verlof en kraamhulp waar vrouwen in Nederland recht op hebben, dat is voor mannen toch ook nog steeds een stuk ingewikkelder. De documentaire "Het zaadje en de elf eitjes", welke ik voor mijn bezoek aan Pim en Joost gekeken heb, schetst een goed beeld van de hindernissen die zij tegenkomen tijdens hun traject. Voor nu hopen Pim en Joost vooral dat hun grote wens ooit uit zal komen. Verder zijn ze ook druk bezig mensen bewust te maken van hun probleem en hopen ze dat het steeds normaler wordt. Zij zijn namelijk niet het enige homostel met een kinderwens. Joost sluit het gesprek met pakkende woorden af: "De acceptatie is nog niet waar die zou moeten zijn, maar dit interview draagt er zeker aan bij. Als wij ons verhaal vertellen, dan zijn er misschien mensen die eraan moeten wennen, maar al is er maar één die daar eerst anders over dacht en nu denkt "Nou, waarom eigenlijk ook niet?", dan hebben we toch weer een stapje bijgedragen, zodat het voor de generatie na ons weer gemakkelijker wordt om samen te zijn en hopelijk minder lastig om een gezin te stichten." Vragen of reacties kunnen gemaild worden naar pimenjoost@hotmail.com.