Achter de schermen

Sint-Oedenrode - Wat er vóór de schermen van de krant gebeurt leest iedereen. Wat er áchter diezelfde schermen gebeurt weten alleen ingewijden. Terwijl dat eigenlijk best vaak dingen zijn, die meer lezers interesseren of zouden moeten weten, bedachten wij ons als redactie. Natuurlijk gaan we niet helemaal met de billen bloot, maar er blijft genoeg over dat we met onze lezers willen delen.

Feiten en meningen
Er staat van alles in de krant, maar wat is ervan waar? En waar blijkt dat uit? Snappen de lezers dat meteen, of moeten we dat nog even uitleggen? Het zijn dingen die wij ons als redactie wel eens afvragen.
We zijn geen bananenrepubliek, maar onze witte boorden kunnen er ook wat van. Hoe belangrijk is de waarheid, als ook de overheid onwaarheden verkondigt, al dan niet uit eigenbelang? Zelfs de feiten blijken niet meer betrouwbaar, als je even nadenkt. De man die vorig jaar nog zei dat hij de knop op zijn bureau maar in hoefde te drukken om de VS te vernietigen, is genoemd als genomineerde voor de Nobelprijs voor de vrede. Om zijn land uit de wurgende economische boycot te halen, weet ieder weldenkend mens. Wie maalt er dan nog om de gekochte uitverkiezing van Brabant tot Europese Regio Gastronomie 2018? Hebben we dan als Brabant zelf ook niet een beetje, om in de termen van 'food' te blijven, bananenessence in ons DNA?
Het meeste nieuws komt positief in onze krant, al kijken we naar enthousiaste vrijwilligers door een lichtere bril dan naar een wethouder die een dikke boterham verdient van onze belastingcenten. Objectiviteit in een verhaal is een streven, maar ook een valkuil. Veel lezers wíllen dat niet eens, al zijn ze zich daar zelden van bewust. Ze willen kleur, gevoel, prikkels. Het verhaal moet natuurlijk kloppen, maar het moet ook gelezen worden, liefst gretig. De gevoelswaarde die het oproept, is minstens zo belangrijk.
Een belangrijk onderwerp zou tweemaal beschreven kunnen worden: feiten en meningen. Of compleet, met alle ins en outs. In de praktijk is dat lastig want een krant is geen boek.
Bij omstreden onderwerpen lopen feiten en meningen zo door elkaar, dat niemand die twee gesplitst wil lezen of iedere bron vermeld wil zien. Ook niet in kleine lettertjes onderaan. Een krant is ook geen scriptie.
De betrouwbaarheid van de informatiebronnen is er met de digitalisering ook niet beter op geworden, omdat digitale informatie op ieder moment veranderd kan worden, wat ook regelmatig gebeurt. Bij twijfel maken onze redacteuren wel eens een schermprint, maar ze werken liever vanuit een vertrouwensbasis. Een krant is ook geen detectivebureau.
Een feitenblokje of inleiding vóór het 'populaire' verhaal, zoals bijvoorbeeld in onze rubriek "Politiek dichterbij" of "Op de koffie bij", werkt prima. Onze redacteuren schrijven daarom hun verhaal zoals het zich aandient: in de commissie, de gemeenteraad, een persconferentie, een human interest interview, een sfeerverhaal, een recensie, een advertentie-ondersteunend interview.
Maar wat doet onze redactie, als die zelf een uitgesproken mening heeft en dat wil delen met onze lezers? Als weekbladredactie schrijven we een enkele keer ook een eigen opiniestuk, in opdracht of met toestemming van onze directie. Dat niet iedereen daar blij mee zal zijn, is logisch. Het is daarmee niet anders dan elke andere ingezonden mening. Minder logisch vinden wij, als sommige lezers vinden dat zoiets niet kán. In die opvatting zijn de redacteuren de enige Rooienaren, die hun eigen mening niet in de krant mogen ventileren.

Wil je reageren of uitleg over een ander onderwerp dat vanachter de schermen speelt? Stuur dan een mail naar redactie@demooirooikrant.nl