Afbeelding

Rooienaren in het buitenland

Algemeen

Sint-Oedenrode / Australië - In deze serie vertellen Rooienaren over hun permanente of tijdelijke leven in het buitenland. Ze zitten over de hele wereld en DeMooiRooiKrant heeft enkele van hen gevonden.

Sophie van Berkel - Australië

Sophie van Berkel (20) is een echte Rooienaar. Haar hele leven heeft ze hier gewoond en vrienden gemaakt. Toch heeft ze besloten om voor enige tijd naar Australië te verhuizen, een levenslange droom van haar. Sophie is sinds begin september in Sydney. Daar is ze aan de slag gegaan als au pair voor een jong gezin.

Waarom ben je naar 'Down Under' vertrokken?
"Al van kleins af aan had ik de droom om naar Australië te gaan. Ons pap is ongeveer 25 jaar geleden ook in Australië geweest en telkens wanneer hij zijn verhalen aan het vertellen was, hing ik aan zijn lippen. Ik zag dan helemaal voor me dat ik het ook zou doen. Ons pap heeft even in Sydney gewoond en in zijn tijd daar heeft hij bij het Luna Park gewerkt. Het is speciaal om te bedenken dat ons pap daar heeft gewerkt en veel leuke dingen heeft gedaan en dat ik er vervolgens loop."

Voor hoe lang blijf je hier?
"Tot begin april blijf ik in Sydney in dit gezin werken. Daarna is het een groot vraagteken. Ik ben hier met een 'working-holiday' visa. Dat betekent dat ik een jaar in Australië mag reizen en werken. Ik heb nog geen plan. Waarschijnlijk wil ik, wanneer ik klaar ben als au pair, reizen langs de westkust van Australië. Back to basic, in een auto slapen en koken met een camping gaspitje. Niks staat nog vast natuurlijk, want misschien ga ik wel drie maanden boerderijwerk doen en kan ik daarna nog een jaar extra hier blijven. Ook wil ik nog naar Nieuw-Zeeland, Azië en Midden- en Zuid-Amerika. Het kan ook zo lopen dat ik over een tijdje geen geld meer heb en naar huis moet. We zien wel hoe het loopt."

Was het moeilijk om Nederland te verlaten?
"Ik vond het alleen maar leuk. Ik kon niet wachten om te gaan. Het weekend voordat ik ging, gaf ik een afscheidsfeest. Het was fijn, omdat je nog een keer iedereen die je lief hebt om je heen hebt. Mijn ouders, broer, schoonzus en zusje gingen mee naar het vliegveld. Dat was een gezellige dag. Het moment dat je incheckt en afscheid neemt is toch wel gek. In mijn achterhoofd wist ik dat het voor iets leuks is en er geen redenen voor tranen waren. Als je je zusje een traantje weg ziet pinken is het toch wel moeilijk om het helemaal droog te houden. Ondertussen hebben mijn broer en schoonzus hun eerste kindje gekregen. Dit heb ik niet van dichtbij meegemaakt en toen had ik wel even een momentje dat ik hun baby'tje wilde vasthouden. Gelukkig bestaat er tegenwoordig Skype en worden er veel foto's gestuurd. Ik word goed op de hoogte gehouden. Verder heb ik eigenlijk helemaal geen heimwee. Ik heb het veel te druk met leuke dingen doen en mensen ontmoeten. Zo lang ben ik ook nog niet weg en er zal zeker een moment komen dat er wat tegenzit en ik naar huis wil, maar dat hoort erbij.
Hier heb ik nu ook een thuis."

Heb je nog veel contact met je familie in Nederland?
"Pap, geef maar toe, volgens mij mis je me wel een beetje. Niet waar? Ik spreek mijn familie zeker nog. Het kan wel lastig zijn met het tijdsverschil van tien uur. Soms appen we met elkaar. Ik Skype niet super veel met familie. Voor mijn idee is mijn leven nu echt in Sydney en wil ik niet nog met een been in Rooi staan. Ik krijg elke maand post van mijn schoonzus en laatst kreeg ik een pakketje van ons thuis en van mijn oma. Zulke dingen zijn veel leuker."

Hoe vier je Kerst?
"De vrijdag voor Kerst kom ik aan in Melbourne en ga ik een paar dagen de Great Ocean Road rijden. Ik ga in mijn eentje. Maar ik hoef totaal niet alleen te zijn, het is zo makkelijk om mensen te leren kennen, vooral in een hostel. Dit is misschien wel mijn enigste Kerst in de zomer, dus dan lijkt het me extra leuk om dat tijdens het reizen mee te maken en niet thuis in Rooi."

Afbeelding