Rooise jongeren over 'uit de kast komen'

Sint-Oedenrode - Jaarlijks komen honderden mensen uit de spreekwoordelijke kast. Omdat het vandaag Coming-Outdag is vindt de redactie het belangrijk om aandacht aan dit onderwerp te besteden. DeMooiRooiKrant sprak met een aantal Rooienaren die al uit de kast zijn gekomen.

Door: Lisa van de Ven

In 2009 riep toenmalig minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, Ronald Plasterk, de datum 11 oktober uit als Nationale Coming-Outdag. Dit om de sociale acceptatie van homo's, lesbiennes, biseksuelen en transgenders te bevorderen. Sindsdien worden er op deze dag activiteiten gehouden die worden gecoördineerd door het COC. Voorheen nog met ieder jaar een thema, op dit moment wordt vooral aandacht besteed aan het feit dat iedereen het hele jaar door zichzelf moet kunnen zijn.

Hoe het is om uit de kast te komen heb ik zelf mogen ervaren. Op de vraag of het echt zo'n grote drempel is, kan ik voor mezelf duidelijk zijn: ja. Toch heb ik er geen moment spijt van gehad. Alleen van het feit dat ik er zo lang mee heb gewacht en het niet durfde te vertellen: nergens voor nodig. Hoe ging dat bij andere Rooienaren? Ik ben heel benieuwd naar de ervaringen en bevindingen van mijn mede-uit-de-kast-komers.

Daniëlle van der Pasch (25)
Daniëlle weet het moment dat zij uit de kast kwam nog heel erg goed. "Toevallig is het deze week ook nog eens precies zes jaar geleden. Mijn moeder zag namelijk al een tijdje dat het niet zo lekker met mij ging en nam contact op met een vriendin van haar. Die vriendin heeft uiteindelijk contact met mij gezocht en samen hebben we wat afgesproken. Tijdens het kletsen vroeg zij opeens of ik op vrouwen val. Het overviel me maar het was ook een opluchting om het te vertellen. Niet veel later kwam mijn moeder bij het gesprek en hebben we met zijn drietjes gekletst. Mijn moeder is daarna eerder naar huis toe gegaan om het aan mijn vader te vertellen. Mijn vader kwam na het avondeten naar boven en vroeg of het echt waar was. Toen ik vertelde dat dit zo was huilden we samen. Hij vertelde me dat hij het lastig vond maar dat ik toch altijd zijn meisje zou blijven. Twee dagen later heb ik het aan mijn jongere broertje verteld. Hij vroeg me destijds of dat hij dan geen oom meer zou worden. Ik vertelde hem dat ik dat nog niet wist. Hij zei daarop met een knipoog tegen me: 'dat scheelt me wel veel geld'. Daarop hebben we flink gelachen die avond.

Lees verder in DeMooiRooiKrant van deze week.