Zoeken naar ware schoonheid

Sint-Oedenrode - Het zoeken naar schoonheid is op zich een filosofische zoektocht, want wat is schoonheid?

In deze tijd worden we voortdurend blootgesteld aan 'perfecte schoonheid'. Via Social media, reclame, film en tv raken we gewend aan instant-schoonheid die geen vragen oproept. Dit soort schoonheid is voor iedereen toegankelijk. Alles kan worden gladgestreken: Flex Smartphone: "De coating kan lichte krasjes vanzelf laten verdwijnen", botox en Photoshop laten onze rimpels verdwijnen. We scheren ons lichaam helemaal glad, Jeff Koons is alleen te liken, geen diepgang, geen interpretatie nodig.
In de 18e eeuw werd door de filosofen Burke en Kant het schone afgezonderd van het sublieme. Het schone, dat wat volgens Burke zintuiglijk mooi is, wordt steeds meer vereenzelvigd met het gladde. Het ruwe is bij hem lelijk, negatief. Het sublieme (disharmonische, onregelmatige, niet te bevatten en daarmee vaak ook angstwekkende vormen, het onbevattelijke van dat wat groots is) valt bij hen buiten de esthetiek van het schone. Het brengt lust en onlust samen, het verstoort, haalt onderuit. "Daar houdt de schoonheid zich juist vaak schuil, vind ik", zegt de Rooise kunstenaar Eric van de Ven. "In mijn beleving moet bij het ervaren van het schone noodzakelijkerwijze het sublieme dus betrokken worden. Het sublieme confronteert ons ook met pijn, met gebrokenheid, zwakheid en fragiliteit, wezenlijk onderdeel van het leven. Het is zoveel rijker, indrukwekkender en verhevener dan alleen instant-schoonheid in al zijn gladde perfectie. Ware schoonheid zit onder de oppervlakte. In mijn schilderijen probeer ik het gladde te vermijden. Mijn inspiratie komt veelal uit de natuur, waarbij ik vormen vrijelijk combineer. Deze vormen komen experimenteel tot stand met allerlei technieken, waarbij ik veelvuldig losse pigmenten gebruik."
"Sommige vormen die ontstaan doen je denken aan andere dingen. Die vormen zoek ik in de natuur of maak ik zelf. Ze worden zo geschilderd dat het niet direct iets voorstelt, maar dat het iemand op een bepaalde gedachte kan brengen. Het is logisch dat die vormen er geabstraheerd uitzien. En soms ruw, disharmonisch en soms zelfs angstwekkend, het onbevattelijke van dat wat groots en monumentaal is. Herhalingen van vormen in de natuur orden ik op mijn manier op het doek. Zo zorgen zij voor een patroon dat soms anders is dan in de natuur zelf. De relatie met de natuur en het landschap blijft bestaan door bepaalde vormen van ruimtesuggestie en bijzondere texturen. Op deze manier wordt een eigen wereld geschapen, die tot stand komt door het schilderen op een experimentele manier. Welkom bij mijn zoektocht naar ware schoonheid." Expositie in Expositieruimte in Het Raadhuiste Veghel, van 3 tot 30 april.