Bovenste rij van links naar rechts: Emiel, Imke, Aniek, Romy
Onderste rij van links naar rechts:
Edwin, Kim, Emma, Emma
Bovenste rij van links naar rechts: Emiel, Imke, Aniek, Romy Onderste rij van links naar rechts: Edwin, Kim, Emma, Emma

Zoveel mogelijk hulp bieden in drie weken

Algemeen

Armoede, uitzichtloosheid en weinig perspectief voor de toekomst. Dat is de situatie voor veel kinderen in Tanzania. Een hulpexpeditie naar het eiland Zanzibar, waar het verschil tussen rijk en arm immens is, staat gepland voor volgend jaar zomer.

De voorbereidingen zijn in volle gang, er veel vergaderd en er is een plan uitgestippeld. Emiel Kroese, leraar op de Springplank, is één van de deelnemers van de hulpexpeditie. Hij vertelt:
"Via via kwam ik in contact met Edwin Bakkum. Hij is al eens met een groep naar Zuid-Afrika geweest om daar de helpende hand uit te steken. Hij was op zoek naar nieuwe mensen, voor een nieuwe expeditie. Het is iets dat ik al heel lang wil doen; mensen helpen, maar vooral kinderen. Iedereen die mee gaat heeft iets met kinderen. We hebben niet de intentie om een blijvend verschil te maken, of om alles op de rit te zetten. Dat is gezien de schrijnende situatie niet mogelijk. Maar we kunnen er wel voor de kinderen daar zijn, ze laten lachen, vrolijk maken en vooral ze kind te laten zijn. Daarnaast zetten we in op middelen, die de kans op een goede toekomst vergroot. Daarom zetten we ook in op kinderen: zij hebben de toekomst."

Om lukraak een eiland uit te kiezen en daar met een groep Nederlanders aan de slag te gaan, is geen verstandige keuze. Daarom is er samenwerking met Stichting Khaya. Die stichting weet wat er speelt in dat gebied, wat hard nodig is en wat wel en niet slim is om te doen. Emiel: "Samen met hen hebben we een programma uitgestippeld. Iedere week pakken we een ander project op. Tijdens de eerste week gaan we helpen op een school, in week twee in een ziekenhuis en de derde week besteden we aan een weeshuis."

School
"De schoolsituatie in Zanzibar is totaal anders dan hier in Nederland. Daar zitten ze met negentig kinderen in een kleiner ruimte dan een reguliere Nederlandse klas met dertig leerlingen. Bovendien zijn er veel te weinig leermiddelen, meubels, enz. We gaan met deze kinderen aan de slag, actief aan de slag. We gaan ondersteunen met lessen, activiteiten organiseren en we kijken hoe we gericht dingen kunnen veranderen, waar ze op korte en lange termijn iets aan hebben. Dit doen we in overleg met de school en stichting Khaya, die in februari naar ons gebied gaan. Uiteraard regelen we alles bij lokale bedrijfjes. Zo stimuleert het ook nog eens de economie en op deze manier help je zoveel mogelijk mensen, direct of indirect."

Ziekenhuis
Wat voor ons in Nederland normaal is, is daar utopie. De ziekenhuizen hebben weinig (medische) voorzieningen en er is behoefte aan doorlopende steun. Hier ligt een grote hulpvraag. De lokale mensen willen wel, maar hebben de mogelijkheden niet. Vaak zijn kinderen hier de dupe van. Daarom zet de groep ook hier in op kinderen.
"We hopen dat we ruimtes kunnen creëren wat het verblijf van de patiënten aangenamer maakt. Ook hopen we iets structureels te kunnen betekenen voor de slagingskansen van de patiënten. Hierover gaan we in gesprek met Khaya. In de korte tijd dat we er zijn, willen we actief met kinderen aan de slag. Ook in het ziekenhuis willen we de kinderen plezier laten beleven en laten genieten in het nu".

Weeshuis
De groep heeft voor de weeskinderen een bijzonder plan. Werkzaamheden en aanpassingen ter plaatse zijn voor de groep vanzelfsprekend, maar het hoofddoel is immateriële hulp. "Deze kinderen hebben al zoveel meegemaakt, dat kunnen wij ons niet voorstellen. We willen de kinderen levensvreugde en kleine genietmomentjes geven. Als afsluiting van deze week willen we
om juist even alles wat er in hun leventje speelt te laten vergeten en dat ze echt kind mogen en kunnen zijn."

De voorbereidingen zijn in volle gang en wij volgen deze. DeMooiRooiKrant houdt u komend jaar op de hoogte van de ontwikkelingen.