Onvergetelijke mars voor Hospice Dommelrode

Afgelopen zaterdag 23 mei was het dan zo ver, na maanden van voorbereiding, plannen en geld inzamelen was de dag van de Roparun aangebroken. Op vrijdag werden nog de laatste voorbereidingen getroffen, zoals het inladen van de bus, het ombouwen van de touringcar tot slaaplocatie en het voorbereiden van al het eten voor 30 man voor 3 dagen. Om 8 uur waren de eerste teamleden weer aanwezig om alles klaar te maken zodat ze om 9 uur konden beginnen met de reis naar Parijs.

Voor degene die nog niet bekend zijn met de Roparun, de Roparun is een estafetteloop van Parijs naar Rotterdam die als doel heeft om geld in te zamelen voor stichting Roparun. De stichting heeft als doel om "Leven toe te voegen aan dagen waar vaak geen dagen meer toegevoegd kunnen worden aan het leven." Het Mars-team zamelde dit jaar het geld in voor het Hospice in Sint-Oedenrode. Het team bestond uit twee subteams en elk subteam bestond uit 4 lopers, 2 fietsers, 1 chauffeur en de teamcaptain. Gedurende de estafette rende eerst team 1 ongeveer 50km, dan team 2 50km enzovoorts. Binnen elk team wisselde de lopers elkaar af na 1-1,5km. Dus voor de lopers betekende dat een afstand van ongeveer 65km en voor de fietsers van 260km die in 47 uur tijd afgelegd werd.

Om 15.51 uur mocht Team 50 vanuit Mars Veghel aan de start verschijnen en begon de reis voor het team voor het derde jaar op rij. Team 1 ging al vlot van start en met een target van 12km/h was de toon al gezet voor de eerste etappe. Het team bestond uit een goede mix van ervaren Roparun lopers en een aantal nieuwe enthousiastelingen die aan de vuurdoop begonnen. Omdat veel teams rond dezelfde tijd begonnen was het eerste stuk altijd lekker druk en ontmoetten ze ook veel andere teams.

Na 57km werd team 1 afgelost en kwam team 2 voor het eerst het parcours op. Met een mooie route door de Noord-Franse heuvels was het een ideaal stuk om even warm te draaien. Tijdens al deze etappes werd het team dat pauze had verzorgd door het fantastische basecamp team, bestaande uit eigen chauffeurs, masseuses en koks. Dankzij deze kanjers kwamen de lopers en fietsers weer in topconditie terecht bij het volgende wisselpunt.

Na ongeveer 250km kwam team 1 op zondagochtend de Belgische grens over. Een mooi feestje en ook weer een goed gevoel natuurlijk dat ze al weer "bijna" thuis waren. Vanaf België begonnen de etappes weer wat drukker bezocht te worden en vanaf Antwerpen barstte het feest echt los. Toen begonnen de dorpen en steden waar ze doorliepen weer vol te stromen met supporters die de deelnemers op de zware momenten weer een frisse dosis energie gaven, met als jaarlijks hoogtepunt het plaatsje Zele.

Om een uur of 7 op maandagochtend was het dan zo ver. Bij Putte kwam team 2 de grens over en waren we weer op eigen bodem. Dat ze op eigen bodem waren, lieten ze in Ossendrecht en Bergen op Zoom gelijk weten door alle teams als helden binnen te halen. Vanaf daar was de tocht, ondanks dat iedereen ontzettend vermoeid was, eigenlijk redelijk makkelijk. De laatste kilometers door Nederland waren een groot feest en alle support van de duizenden mensen aan de kant van de weg maakte dit stuk - ondanks de 500km die ze al afgelegd hadden - een van de mooiste stukken om mee te maken. Rond 15.00 uur op maandagmiddag - na een tocht van 47 uur non-stop lopers op de route te hebben gehad - kwam Team Voorwaarts Mars in Rotterdam op de Erasmusbrug.