Nog steeds dichtbij de oude schoolgrond
Roois nieuws Wat zijn de schoolpasfoto’s van tegenwoordig saai als je deze creatieve Ollandse kiekjes ziet van tientallen jaren geleden. Dit hobbelpaardje stond voor aan de inrit van de voormalige school, pal naast het huis van Jaske Leenderts. Anja van de Laar weet het nog goed te herinneren. Terwijl ze samen met Mari Timmermans mijmert over vroegere tijden op de basisschool, komen er meer gedachten van toen naar boven.Het Dorpsplein, dat vonden de twee wel een geschikte plek voor een foto. De jongste van Mari zit nu in De Loop ‘r op school, maar het gebouw is te nieuw. Er ligt te weinig gevoel voor de twee 50-jarigen. Behalve dan dat ze erg trots zijn op de multifunctionele accommodatie. Het schoolgebouw wat onlangs sloot is eigenlijk ook niet geschikt. Nee, daarom het Dorpsplein, daar speelden ze vaak voor, tussen en na school. Mari: “Ik weet nog wel dat we er graag voetbalden. Dan gingen we door tot we de bel van de school hoorden. Als we hard renden, haalden we het. Johnny Leenderts was dan altijd te laat, omdat hij nog de bal naar huis moest brengen. Met hem kon je altijd lachen.” Anja weet dat ook nog wel. “Hij had het vaak gedaan bij de leraren, ook al had hij het niet gedaan.” Mari ging met Johnny om, maar ook met Jan van de Laar, Tonnie Voets en Martien van Esch. De meesten van hen wonen nog in Olland, net als Mari. “Het is hier gewoon goed wonen”, verklaart Mari.
Anja woont inmiddels in Liempde, maar is nog wel betrokken bij Olland. Ze komt er nog regelmatig. De sfeer, het leven in het pittoreske gehucht, zorgt ervoor dat oud-leerlingen van de basisschool nog steeds in of dichtbij Olland wonen. Op enkele uitzonderingen na. “Gemoedelijkheid, het dorpse, daar houd ik wel van. Het past bij mij. Zo kun je Olland ook typeren. Iedereen kan hier met elkaar overweg. Dat is eigenlijk nog steeds zo. Mooi om te zien”, legt Anja uit. Wat is er veranderd? Niet veel. Behalve dan dat de kinderen voortaan met de fiets of de auto naar school komen. Sommigen te voet, maar de kinderen die ‘achteraf’ wonen hoeven dat niet meer. Mari woonde aan de Horst. Zij gingen altijd te voet. “Dan liepen we door het weiland van Frans en Mia Versantvoort. Dat was binnendoor en we kregen er altijd snoepjes.” Mari was een bescheiden en rustige jongen. Anja was ook geen raddraaier. “Ik liep niet voorop, maar ook niet achteraan”, rakelt ze op.
Van de leraren weten de twee niet veel meer. Behalve de latklappen op tafel van Meneer Thijssen – “Hij had een kort lontje”, aldus Mari - hebben zowel Mari als Anja geen slechte herinneringen aan de docenten. Mari: “Hoewel Thijssen en Meneer Foolen wel graag wilden laten zien wie er de baas was.” Anja noemt nog juffrouw Mijntje en juffrouw Hetty “heel aardige juffen”. De klas van Mari en Anja bestond uit negentien kinderen. Voor Ollandse begrippen een best grote klas. Ook vandaag de dag zijn er wel eens kleinere klassen. Daarom wordt er ‘samengewerkt’ met de basisschool in Boskant als het gaat om het jaarlijkse groep-8 kamp bijvoorbeeld. In de schooltijd van Anja en Mari gingen de groepen ook al samen op kamp. Niet ver, want De Holm was dan de bestemming. Anja: “We waren thuis met veel vrij veel kinderen dus gingen we eigenlijk nooit op vakantie. Daarom voelde het kamp zo. Het was echt geweldig leuk.” Dat vindt Mari ook. Hij gniffelt. “De meiden sliepen boven, wij beneden. Dus moesten we ’s nachts de brandtrap pakken.”
Dat veel oud-leerlingen elkaar nog steeds zien, blijkt uit de afspraak die al staat. Op de dag van de reünie gaan de ‘Ollanders’ op de fiets naar Boskant. Daar hopen ze nog wat oud-klasgenoten te zien die al jaren elders wonen, zoals Kees van Berkel (woonachtig in Limburg) en Marga Beljaars (uit Groningen). Hoe dan ook, het wordt vooral een ons kent ons feestje voor de dorpelingen.
