Eigenlijk is er niets meer net zo als vroeger
Roois nieuws Ten noorden van Boskant staan maar een paar huizen. Maar de mensen die er wonen, wonen er vaak al hun hele leven. En de nieuwkomers, die willen er nooit meer weg. Voor de laatste Mooi in de Buurt van dit jaar zijn we op bezoek bij Jan en Gerry Jochems en we praten bij hen aan de keukentafel met de mensen uit de buurtschappen Kremselen en de Bus.Bekijk hier het mooie filmpje van Mooi in de Buurt >>>
Over waar de naam Kremselen vandaan komt zijn de meningen verdeeld. Jan Jochems meent dat het komt van Cremselaer en dat zou een landgoed zijn geweest. Jan Vermeltfoort meent dat de naam Kremselen van kremers afkomstig is en dat zou weer verwijzen naar marskramers die er vroeger kwamen. Lang werd er niet gediscussieerd over de herkomst van de naam Kremselen, want er zijn genoeg andere verhalen te vertellen over het Kremselen en de Bus.
Vroeger woonden hier alleen maar boeren
“Tja wat is er niet veranderd”, is het eerst antwoord dat Bep Peters geeft als we haar vragen wat er zoal veranderd is op het Kremselen. “Misschien is de grootste verandering wel dat hier vroeger eigenlijk alleen maar boeren woonden. Nu lijken het Kremselen en de Bus veel meer op een forensenstraat. De meeste mensen werken buitenshuis en boeren zijn er hier eigenlijk niet meer”, vervolgt Bep.
“Maar het is ook de omgeving die veranderd is”, vult Martien van der Heijden aan. “Door de ruilverkaveling is er hier veel veranderd. Voor de ruilverkaveling zag je nog geen auto op de Boskantseweg rijden. Tegenwoordig zie je van hier uit de auto's op de Hoogstraat rijden. Alle bosjes zijn gerooid, het landschap is nu een kale vlakte”. Jan Jochems is dat met Martien eens. Zijn oma woonde vroeger aan de Boskantseweg en Jan herinnert zich de vele paadjes in de buurt nog, uit de tijd dat hij bij haar logeerde.
In die tijd was er hier in de straat nog een café
Bep woont al bijna haar hele leven op het Kremselen. In 1931 werd ze geboren in een huis aan de Bus, maar in 1935 verhuisden haar ouders naar het huis dat Gerry en Jan Jochems nu bewonen. Bep herinnert zich dat er vroeger zelfs nog een café was op het Kremselen. Dat was bij Van der Heijden, ongeveer op de plaats waar nu de Eikenstraat is.
Al pratende komen er meer details uit het verleden naar boven. Zo waren er op het Kremselen twee brandkuilen. Martien van der Heijden moet eerst uitleggen wat een brandkuil precies is. “Eigenlijk is het niet meer dan een groot gat dat altijd vol stond met water. In die tijd waren er nog geen waterleidingen. Maar als er ooit brand kwam, moest er wel voldoende water in de buurt zijn. Daarvoor waren er op verschillende plaatsen van deze brandkuilen. Daar haalden de mensen bij brand het bluswater uit”. Bep vult aan dat het water in deze brandkuilen uitzonderlijk schoon was. Haar moeder haalde er altijd het water vandaan om de was te spoelen. “Al het water hier zit vol met ijzer en is roestbruin van kleur, maar het water uit de brandkuilen was altijd vrij helder”.
Van het ene toeval in het andere
Jan en Ans Vermeltfoort wonen ook nog maar enkele jaren aan het Kremselen. “Eigenlijk zijn we hier maar heel toevallig komen wonen”, zegt Jan. “We woonden eerst in Nijnsel en Ans vroeg zich wel eens af wat ons huis waard zou zijn. Ik antwoordde dat er maar één manier was om daar achter te komen. Dat was door ons huis te koop te zetten. Na een tijdje kwam er een koper en moesten we opzoek naar iets anders. We kwamen bij een oude boerderij hier op het Kremselen uit”. “Aan die boerderij moest enorm veel gebeuren”, zo vervolgt Jan. “Wa prakizeerde toch? Vroegen de mensen hier vaak aan ons. Toch hebben we doorgezet”, zegt Jan.
Dat Jan en Ans nu een camping runnen is ook alweer toevallig. “Mijn zus kwam hier op visite en nam haar caravan mee. Zo ontstond het idee om een camping te beginnen. De benodigde vergunningen waren veel sneller geregeld dan dat we hadden verwacht en zo runnen we nu een camping”, zeggen Jan en Ans.
Nog steeds veel sluipverkeer
Net als op zoveel andere plaatsen is ook op het Kremselen het sluipverkeer een probleem. José van de Laar vertelt dat ze in haar jeugd gewoon op straat konden spelen. Maar toen zij zelf kinderen had was de hoeveelheid verkeer enorm toegenomen. “Ik hield mijn hart vast als ze buiten speelden of op straat fietsten. De auto's reden wel zo hard en kort langs de kinderen, dat we bij de gemeente hebben gevraagd om maatregelen”, vervolgt José. “Uiteindelijk na veel praten is er dan een verbod gekomen voor doorgaand verkeer om over het Kremselen te rijden”.
Martien van der Heijden zegt dat het verbod weer steeds vaker wordt overtreden. “In het begin zag je de politie nog wel eens controleren, maar tegenwoordig zie je de politie hier nooit meer. Er komt nu ook langzaam maar zeker weer steeds meer sluipverkeer door de straat en dat gaat altijd veel te snel”. Van der Heijden heeft wel een oplossing om dat sluipverkeer in te dammen. “Breek het asfalt maar weer op, als het Kremselen een zandpad wordt, net zoals vroeger, dan komt er hier geen sluipverkeer meer”, een oplossing die door de anderen aan tafel niet wordt gedeeld.
