Zonder Wim Foolen verstomt het gitaargeluid
Roois nieuws Het is al twee jaar geleden dat Wim Foolen besloot om te stoppen met Muziekgroep Antonio. Na twee afscheidsconcerten komend weekend stopt de vereniging met bestaan. Het doet Wim, de vader en hoeder van de club, nog steeds erg pijn. Zijn gezicht staat zo strak als zijn snaren, als hij er over vertelt. Uit zijn klankkast komen lage en treurige geluiden. Wim treurt dat er een einde komt aan een tijdperk. Er staat geen vervanger voor hem klaar. Toch klinkt ook blijdschap in zijn stem. De Nijnselnaar heeft veel mooie herinneringen aan Antonio.Wim is Antonio. Misschien is dat het probleem. Twee jaar geleden werd een enquête gehouden onder de leden. Maar twee zouden er door gaan als Wim zijn gitaar in de wilgen zou hangen. Dat ze solidair zijn met Wim, vindt hij een eer. Toch had hij het liefst dat er iemand op was gestaan die het stokje over kon nemen.
Les aan huis
“Er zijn er echt wel bij die het kunnen”, verzekert Wim. “Maar tegenwoordig willen mensen zich niet meer binden. De tijden zijn veranderd.” Daar heeft Wim gelijk in. Gitaarclub Antonio was in de beginjaren één van de eerste verenigingen in het dorp. De leden meldden zich in bosjes. Nu zijn er nog 25 mensen lid, maar eind jaren zeventig waren dat er meer dan 85. De vereniging werd opgericht toen er elf mensen aangesloten waren. Elf vrienden met een gitaar als bindmiddel. Wim: “Ik heb eigenlijk nooit gitaarles gehad. Wel kreeg ik mandoline les van Harrie van Esch. Ik was toen een jaar of negentien. Thuis speelde ik gitaar. Op een gegeven moment kwam er een meisje aan de deur die les wilde. Dat heb ik op me genomen. Niet veel later nam ze een vriendinnetje mee. Dat was Koos, mijn huidige vrouw. Het groepje groeide en uiteindelijk oefenden we twee tot drie avonden per week bij mij thuis.” De moeder van Wim vond dat er maar eens een vereniging moest komen toen ze voortaan met elven op de bank zaten. Ze kwam ook met een passende naam op de proppen. Bijna werd het de Foolentino’s, maar moeder bedacht de naam Antonio. Het klinkt Spaans en bovendien refereerde het naar de beschermheilige van Nijnsel, de Heilige Antonius.
Beatles
Het eerste optreden was met de club van elf. VV Nijnsel had destijds niet alleen voetballers “onder contract”, de club herbergde ook een eigen toneelclubje. Dat nodigde Wim en zijn team uit om in de pauze van een stuk te komen spelen. Zo klonken de eerste opzwepende gitaarklanken uit de oude Beckart. Het dorp was direct razend enthousiast. Het ene lid na het andere meldde zich aan. Natuurlijk ook aangemoedigd door het grote succes van de Beatles destijds. Gitaarspelen werd in. Je kon het zeker niet overal beoefenen. In Nijnsel wel, dankzij Wim Foolen.
Honderden optredens
De regio werd langzaam veroverd. Wat begon met een paar optredens in het eigen dorp, kreeg een regionaal staartje. Wim en zijn pupillen streken neer in tientallen dorpen om daar hun kunsten te vertonen. De Nijnselse ‘koning van de gitaar’ werd gevraagd om ook andere clubs op te richten. Dat deed hij maar al te graag. Hij gaf ook op andere locaties les. Dag en nacht was Wim met de gitaar bezig. Gitaarclub Antonio ging natuurlijk altijd voor. Met zijn vrienden trad hij immers het liefste op. “We hebben veel hoogtepunten meegemaakt”, trekt Wim een blik open. “De laatste twintig jaar zijn we in Eindhoven bekender dan hier. Daar hebben we zowat in alle bejaardentehuizen gespeeld. Bijna iedere week wel ergens. Daarvoor speelden we zo nu en dan tijdens concoursen. Acht keer deden we mee, van Boskoop tot Amsterdam en Hillegom Zeven keer pakten we een eerste prijs. Dat is niet slecht he?” Gitaarclub Antonio kwam dan wel eens met zeventig á tachtig man binnenvallen. Het paste niet eens altijd op het podium. Als Wim de gitaren ging stemmen van zijn clubgenoten, keken de mensen hun ogen uit. Dan stond er een lang lint te wachten om de gitaar door het opperhoofd te laten bewerken.
Twee jaar geleden al werd binnen de club besloten om te stoppen in 2014. “Dat moest wel. Als we dat zo niet hadden gedaan, dan was de vereniging langzaam afgebrokkeld. Dat was veel pijnlijker geweest. Nu hebben we in ieder geval nog een paar mooie optredens kunnen geven. Zoals laatst in de kerk van Nijnsel. Die zat echt bomvol.” Wim beleefde dat met een dubbel gevoel. Aan de ene kant blij dat zoveel mensen het nog de moeite waard vinden. Aan de andere kant teleurgesteld dat zijn levenswerk moet stoppen omdat er geen opvolging is. Maar je moet eerlijk zijn. Hoe lang Wim ook zou zoeken, waarschijnlijk zou die opvolging nooit gevonden worden. Wim is de ziel van gitaarclub Antonio en als je de ziel weghaalt, verstomt het gitaargeluid.
11 en 12 januari afscheidsweekend Muziekgroep Antonio
Zaterdag 11/1: Hawaii, country en oude nummers + Antonio Combo, aanvang 20.00 uur.
Zondag 12/1: Afscheidsconcert, aanvang 14.00 uur.
