De Gouden Leeuw. Een goede herinnering

Roois nieuws Human Interest
De Gouden Leeuw. Een goede herinnering. Alle Rooise mensen weten waar we het over hebben.
Bij het lezen van DeMooiRooiKrant zag ik de datum , 19 oktober.2011. En ik realiseerde me dat wij, 50 jaar geleden 19 oktober 1961, als een pas getrouwd stel in de Gouden leeuw zijn gaan wonen.

Hoe dat in zijn werk is gegaan zou ik graag als een zeer aparte en mooie tijd willen omschrijven, en als een aandenken aan Annie en Doi Hastenberg, want zo werden ze genoemd. Mijn man Ruud was een echte Rooise man. Hij werkte in die tijd aan een renovatie in het café van de Gouden Leeuw. Tijdens zijn werk vond hij een oude ansichtkaart met een afbeelding van de Gouden Leeuw, maar dan uit de tijd dat de tram nog een functie had . Annie was er dolblij. Bij deze gelegenheid waren ze aan het praten, hoe en wat er allemaal moest gebeuren. Ruud vroeg of er boven nog veel werk was. ‘Ja’, zei ze , ‘maar dat komt later wel.’ Ik weet er zo vlug geen raad mee.’ Toen vroeg Ruud: ‘Heb je plaats over, misschien kan ik iets huren, want we willen gaan trouwen.’ ‘O ja, nou, ik weet het niet.’
Het kwam ook een beetje onverwachts en ze zei: ‘Weet je wat, ik zal het er met onze’n Doi over hebben.

Dus zo gezegd, maar niet zo gedaan, want de volgende dag begon Ruud er weer over. ‘O nee, ik heb er nog niet met onze’n Doi over gesproken, maar het zal wel goed zijn’. Meteen liet ze hem de kamers zien. ‘Och en Doi vond het allemaal wel goed. En hij zei, als je hulp nodig hebt dan hoor ik het wel.’ En zo leerde wij ze kennen als een geweldig stel, altijd met mensen bezig.

De daarop volgende maanden was het een drukte van belang in de Gouden Leeuw, boven en beneden. Wij hadden de vier ramen rechts als woongelegenheid; een keuken, slaapkamer en woonkamer. We kwamen er achter dat midden in de kamer de vloer 2a3 cm. was gezakt. Als we een bal plaatste aan de zijkant dan rolde hij precies naar het midden. Later hoorde wij het verhaal dat daar een tandartsstoel had gestaan. Misschien zijn er nog mensen die daar in hebben gezeten??

Het was altijd feest in de kamer naast de onze. Daar sliepen de zonen van Annie en Doi. Alleen het naar bed gaan, was al een hele klus voor deze knapen. We konden letterlijk horen waar ze het over hadden, want er was maar een dunne wand tussen. Wij wisten wat er komen ging, en ja hoor….
Na enige tijd kwam er iets naar boven, het leek wel een brullende leeuw en die leeuw brulde: ‘En het is nu afgelopen! Het moet nu maar gedaan zijn, ik wil niets meer horen!’

Hij maakte met zijn postuur en ruim taalgebruik altijd indruk, maar wij wisten ook dat hij een groot hart bezat. Het was ook een rustige man en bemoeide zich weinig met de dagelijkse dingen. Wat hebben wij hier een mooie tijd gehad, en dat zegt dan wel iets over de Fam. Hastenberg, die ons deze gelegenheid hadden geboden. Ook heel veel dank aan Mia en Harry, die er zo lang als zij er waren, heel veel mensen een hele mooie tijd hebben bezorgd.

Ria van Aarle