Polyhymnia zingt sterren aan de hemel

Sint-Oedenrode - Op 17 december dit jaar geen traditioneel kerstconcert. Het koor uit Olland wilde eens wat anders. En het werd anders. Polyhymnia liet zich inspireren door de muze wier naam ze in het vaandel dragen. De godin zorgt niet alleen voor een rijkdom aan gezangen, maar ze is ook dol op de mimische kunst en de retoriek. De danseressen die deze middag meededen, onderstreepten met hun bewegingen het verhaal van de verteller over de kleine trommeljongen en de liederen rond het kerstverhaal in de stal van Bethlehem. 

door: Emmy van Haastrecht

Zaal de Ontmoeting in Odendael was tot de laatste stoel bezet toen dirigent Nicole Friederich-Krijnen de handen hief en de zangers en zangeressen gingen staan. Langzaam verstomde het geroezemoes van het publiek. Het begon. Een magisch moment en ik was meteen onder de indruk van de rijke klank van dit koor, dat in hun meerstemmigheid toch als één stem klinkt. ‘Wat kan ik geven aan dit pas geboren kind?’ zingen ze in het eerste lied.

Ben van Rooy vertelt over het leven van de arme jongen met de trommel. ‘Param pampam pam’, zingt het koor in ‘little drummerboy’. En we weten meteen dat we over deze kleine jongen nog meer gaan horen. Bernou de Heer speelt op haar accordeon La villageoise, het dorpsmeisje, van Rameau. Het publiek beloonde het virtuoze spel van Bernou direct met applaus, wilde niet wachten tot het einde van het concert. Even leek het wel een Italiaans operahuis in Odendael: meteen klappen als iets bijzonder wordt gewaardeerd. Daar was ook alle reden voor, want Bernou leek wel te schilderen met haar muziek, je zag het dansende meisje voor je.

En toen kwamen er echte dansende meisjes in beweging. Enthousiaste danseressen van de dansgroep Clipdance zetten een show voor ons neer. ‘5 Seconds of Summer’ dansten ze. Gelukkig duurde hun dans langer dan vijf seconden. Je werd er helemaal blij van. Het was trouwens een vondst van regisseur Lilian van Overbeek om de danseressen, als ze niet hoefden te dansen, kerstbomen te laten versieren. Je zag gaandeweg die bomen aan de rand van het toneel steeds voller en mooier worden. En zo groeide de voorstelling naar het complete kerstverhaal dat we allemaal kennen.
‘Once in Royal Davids City’ werd er gezongen, maar dit gebeurde gewoon in het centrum van Sint-Oedenrode en we mochten erbij zijn. Oog en oor werden gestreeld. De dansgroepen Clipdance en Moderne dans Phoenix Cultuur, waren een verrassing en onderstreepten extra ons gevoel van saamhorigheid aan het begin van deze laatste week tot het kerstfeest op 25 december. We leefden mee met de kleine trommeljongen die op het eind wist wat hij voor Maria en het kind kon doen. Trommelen, want dat kon hij als de beste en had hij van zijn vader geleerd. Is dat geen prachtig geschenk?

Voor ons was deze middag in elk geval een bijzonder cadeau. De Stille Nacht is rijk gevuld met sterren door dit concert van Polyhymnia.