Campingtour, maar dan anders

Sint-Oedenrode - Elk verslag van onze campingtour beginnen we zo’n beetje met dezelfde inleiding, maar deze keer gaat ie toch een keer op de schop. Niet omdat de vorige begon te vervelen, maar omdat we nu eens een compleet andere ervaring hadden dan de voorgaande keren. Het is dat de gemeente het een camping noemt, maar eigenlijk past hij in geen enkel bekend hokje: Het Wilde Weg, aan de Hulst. Een naam die dubbelzinnig genoemd kan worden, al wilden wij er eigenlijk nog niet weg. Eigenaar Laurens noemt het liever “een eigenzinnige buitenplaats”. En potverdorie, dat is het.

Welkom bij: Het Wilde Weg.

Bij onze gebruikelijke campingtour zijn we op jacht naar de verschillen tussen de Rooise campings en hun bezoekers. Bij Het Wilde Weg moeten we vooral zoeken naar de overeenkomsten. Nou ja, zoeken …. de inspiratie komt ons gewoon tegemoet.

Meteen bij aankomst bij Hulst 20 voelt het al anders. Wat is dit? Een verharde parkeerplaats achter een oud, markant gebouw met dichtgemetselde boogpoorten. Er staan een paar oude busjes en bestelauto’s. Naast de parkeerplaats een gemetselde toegangspoort, waar een forse camper zijn achteruitkijkspiegels in zou moeten klappen om erdoor te kunnen. Campers staan er trouwens niet op het terrein en dat is ook niet ingericht voor kampeerders die hun eigen verblijf meesleuren. Een bonte verzameling dingen – waar – je – in – kunt – wonen – of – kamperen staat al voor de gasten klaar. Wat oudere caravans met namen als ‘Jerommeke’ en ‘De Stip’, een yurt, een Trek-In Eco Cabin, een hoge studio met vide, een strandhuis, een Pipo-woonwagen, een houten Balinees huisje en nog wat opstallen. En op het terrein de nodige stookplaatsen met een sfeervolle hangketel daarboven, die er zo te zien niet alleen hangt voor de sfeer.

Bij binnenkomst niet het gebruikelijke bord ‘receptie’ maar in plaats daarvan een paal met houtje-touwtje naambordjes die alle kanten op wijzen. We gokken op de bovenste, met het opschrift ‘Nanda en Laurens’. Dat zullen dan de eigenaars wel zijn. Dat klopt, maar de dame bij de ‘receptie’ heet Sofie. “Ja, ik woon hier en doe hier wat dingen. Nanda en Laurens hebben vakantie.” Maar vinden die het wel goed dat wij hun gedoetje in de krant gaan zetten? Sofie glimlacht breed. “Vraag het ze zelf maar. Ze zijn op vakantie op hun eigen camping”. En jawel, midden op het terrein, voor het Balinees huisje, ziet Laurens Goudswaard ons al aankomen en loopt ons tegemoet. Nieuwe gasten? Jawel, maar geen kampeerders. Er ontspint zich een gesprek met zoveel wetenswaardigheden dat het redactieteam het al gauw onderling eens is: hier past een praatje met gasten echt niet meer bij. En strikt genomen zijn Laurens en Nanda, die zich even later komt voorstellen, naast eigenaars ook gasten, toch?

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant