'Ik wist het zeker: ik ga emigreren'
AlgemeenSint-Oedenrode - We worden allemaal een dagje ouder en er komt voor velen een punt waarop ons thuis een plekje krijgt in een verzorgingshuis. Samen met de heer Pepers (92) kijk ik terug op zijn bijzondere leven en wat kan deze man ontzettend mooi vertellen. Vol emotie praat hij over zijn rumoerige leven, zijn tijd in Nederlands-Indië en Australië, en vol liefde over zijn vrouw Josine en hun gezin.
Door Manon Swinkels
"In 1946 werd ik uitgezonden naar Nederlands-Indië. Ik heb daar vier jaar in militaire dienst gezeten en ik heb veel narigheid gezien. Het is een prachtig land, maar er zijn dingen gebeurd die ik het liefst wil vergeten. Wij als militairen waren gebrainwasht en we hadden daar eigenlijk niets te zoeken. Het was een zwarte bladzijde uit de geschiedenis, maar toch had ik die tijd niet willen missen. In 1950 zat mijn dienst erop en na een bootreis van zes weken was ik weer terug in Nederland. Ik kreeg de kans om een vak te leren en ik besloot timmerman te worden. In Indonesië was ik een vrij man, maar hier in Nederland zat ik iedere dag tussen vier muren van een klaslokaal wat in elkaar te timmeren. Ik heb er wel eens willen weglopen, maar gaandeweg vond ik het vak steeds leuker. Na één jaar studeren had ik mijn bewijsje op zak en ondertussen had ik het plan bedacht om met de boot te vertrekken naar Australië."
Lees woensdag meer in DeMooiRooiKrant
