Marianne van Erp
Marianne van Erp

Een 'bikkel' als sportpsycholoog

Algemeen

Sint-Oedenrode - 'Mijn kracht is om mensen bewust te maken hoe ze optimaal kunnen werken en presteren binnen en buiten de sport en waar hun kwaliteiten liggen. Door welke zaken worden zij intrinsiek gemotiveerd en waar worden zij gelukkig van? Door mijn enthousiasme, empathisch vermogen en volhardendheid heb ik ervaren dat ik de mindset van mensen kan veranderen. Ik zorg voor bewustwording van patronen en vaardigheden en kan hierdoor mensen in beweging krijgen.'
Achter deze krachtige en veelbelovende woorden schuilt de 32-jarige Nijnselse Marianne van Erp uit de Houtsestraat, waar haar ouders ooit een varkenshouderij hadden. Marianne zelf woont tegenwoordig met haar Boerdonkse vriend Martien van Stipdonk in de Marijnenstraat en doet haar business 'Marianne van Erp Sportpsychologie' in het voormalige Fioretticollege. Uit de manier waarop ze tot dit beroep is gekomen, is af te leiden dat we hier met een echte 'bikkel' hebben te maken.

Door Jan H.F. van der Heyden

Want toen Marianne in 2002 haar Vwo-opleiding aan het Zwijsencollege in Veghel verliet, had ze nog nooit van sportpsychologie en bewegingswetenschappen gehoord. Ze toog naar de Fontys Hogeschool in Eindhoven om er 'management, economie en recht' te studeren en zich uiteindelijk te specialiseren in 'vastgoed en makelaardij', maar dat voelde toch niet goed. Al zoekende wees een test haar op de studie 'bewegingswetenschappen' aan de Vrije Universiteit van Amsterdam, maar hiervoor was haar Vwo-vakkenpakket te gering. Ze miste daarin wiskunde B1. Met het volgen van een avondstudie in dit vak in Utrecht naast haar Amsterdamse studie 'bewegingswetenschappen' slaagde ze in 2008 in 'human movement science' met sportpsychologie als specialisatie. 'Maar ik voelde me op dat moment nog niet klaar', zegt ze. 'Ik hoorde toen van de postacademische opleiding tot praktijksportpsycholoog via de Vereniging Sportpsychologen Nederland (VSPN), maar die studie kostte 14.000 euro.' Dit bedrag had ze natuurlijk niet klaarliggen en ze wilde ook niet haar ouders ermee belasten, dus zocht en vond ze een baan bij Delta Lloyd in Helmond, bij de pensioenadministratie. Het eerste jaar werkte ze daar fulltime, daarna drie dagen van elk negen uren in de week, één dag naar school en dik twintig uren thuis studeren. En dit tweeënhalf jaar lang. Zo sprokkelde ze het geld voor haar studie bijeen. Zes jaar lang hield ze het uit met het administreren van pensioenen, maar ondertussen had ze ook al haar eigen bedrijf in sportpsychologie opgezet. 'Ja, door deze studies heb ik tot mijn achtentwintigste thuis gewoond.'
Werken en studeren tegelijk is Marianne niet vreemd. Al vanaf haar vijftiende zat ze achter de kassa bij Albert Heijn. Ook nu nog, met een drukke praktijk en vier maanden zwanger, volgt ze de opleiding tot professioneel teamcoach om haar kennis te optimaliseren.

Lees woensdag verder in DeMooiRooiKrant