Vader en zoon Voss: ondernemen in de genen

Vader en zoon Voss, Piet (76) en Peter (52), het ondernemen zit in hun genen. Begon Piet vijftig jaar geleden als 22-jarige op een brommertje met een gereedschapskistje voor zichzelf, nu staat er een onderneming met de grootste omzet van alle vijftig Baderiezaken in Nederland. Vader en zoon Voss: no nonsens-figuren als ondernemer, sociaal-charitatief als mens, het gezin, de familie, nog steeds de hoeksteen van de samenleving. Nijnsel heeft heel wat aan hen te danken.

Door Jan H.F. van der Heyden

''Een mooi dorp', zegt Piet Voss. 'Ik ben er geboren, getogen, groot geworden en groter gegroeid', reageert Peter en met zijn laatste aanduiding doelt hij humoristisch ook op zijn rondborstige postuur. 'In mijn tijd', vervolgt vader Voss, 'had Nijnsel dertien ondernemers met tal van winkeliers. Nu is er niet één winkel meer.'

'We zijn een belangrijke werkgever geweest voor Rooi en Nijnsel,' zegt Peter, 'de mensen zijn nooit iets tekort gekomen. Maar daarnaast,' voegt hij eraan toe, 'zijn wij in privé bij alle activiteiten in Nijnsel betrokken. Wij trekken mee de kar.' Desgevraagd geeft hij voorbeelden van talrijke bestuursfuncties die hij én zijn vader hebben bekleed: BBN+K Belangenvereniging Bedrijventerreinen Nijnsel en De Kampen, winkeliersvereniging, harmonie, voetbalclub, de Dorpsraad, de opleiding van de jeugd van de voetbalclub, de A50. Piet is nog steeds lid van de voetbalclub, bij de veteranen. Hij speelde er vanaf zijn 28ste tot aan zijn 52ste. 'Is altijd mijn club geweest.' Peter is geen lid meer. Voetbalde er van zijn 6de tot 36ste. Speelde vanaf zijn 16de in het selectieteam van Nijnsel. Trainde er elf jaar de jeugd. Is er trots op dat zeven jongens uit 'zijn' jeugdopleiding in het huidige kampioensteam spelen. Glimt als een biljartbal als hij de promotie van de mannen en de vrouwen van Nijnsel ter sprake brengt. Het bedrijf Voss is 30 jaar hoofdsponsor geweest van de voetbalvereniging. Waarom eigenlijk en zo lang? 'Voetbal is een goed opleidingsgebeuren voor de jeugd. Het is een goede sociale controleplek voor kinderen. Daarom. ' Peter schat dat het sponsorschap de voetbalclub in die dertig jaar zo'n 150.000 gulden heeft opgeleverd. 'Je moet het ook meer als een liefdadigheid zien dan dat het ons als bedrijf iets opbrengt. Het houdt zo'n club op de been.'
Peter heeft inmiddels zeven bestuursfuncties neergelegd. Hij was actief met het opzetten van evenementen, zoals bij de opening van de A50. Organiseerde ter gelegenheid daarvan een groot feest om Nijnsel op de kaart te zetten én de opbrengsten te bestemmen voor een goed doel, namelijk de aanschaf van speeltoestellen voor de schoolkinderen in Nijnsel. Maar dat mislukte vanwege een te gering overschot aan financiën. Een jaar later maakte hij dat goed met een inzamelingsactie van ruim 16.000 euro en werden de speeltoestellen alsnog aangeschaft. Peter haalde als bestuurslid van 'De Vrienden van de harmonie', samen met Martien Vogels, 10.000 euro op voor de bewegwijzering van het bedrijventerrein en stak zijn nek uit voor de revitalisering ervan. 'Om de verpaupering tegen te gaan. Het is nu een modern bedrijfsterrein.' Naast bestuurslid was hij ook een verdienstelijke muzikant, speelde in de drumband, in het groot orkest en bij de kapel De Rogstekers.

'Het is niet meer "van je vrienden moet je het hebben." In de commercie gaat het er keihard aan toe. De hele maatschappij is harder geworden.'

Ik wil van vader Voss weten wie van zijn drie kinderen, Peter, Ingrid en René, karakterologisch het meest op hem lijkt. Piet denkt lang na, terwijl Peter in spanning wacht op het antwoord. Zegt dan: 'René. René is meer meegaand, meer meelevend.' Peter protesteert hevig. Schampert enerzijds verbaasd en anderzijds getergd: 'Ik lijk als twee druppels water op mijn vader!' Piet omschrijft ze alle drie als 'hard werkend, ondernemend, openstaand, loyaal en de uitdaging zoekend.' René is ondertussen ook zelfstandig ondernemer. Verhuurt commerciële ruimten voor zzp'ers in het Business Dome in Eersel. René is de huidige voorzitter van de Dorpsraad en heeft als zodanig de kernaanpassing in het kerkdorp gestimuleerd. Ingrid woont en werkt sinds 2008 in Curaçao. Daar is ze voor haar spierziekte beter op haar plaats dan in het doorgaans kille Nederland. Op dat eiland runt zij een interieurwinkel Mundo Mio. Pa Voss heeft er als familieman wel moeite mee dat hij zo weinig contact met zijn dochter kan hebben.
Ik vraag aan Peter waarin hij dan 'als twee druppels water' op zijn vader lijkt. 'In eigenwijsheid en directheid, durven confronteren.' En waarin het minst? Begint hard te lachen: 'In entertainment.' Legt uit: 'Vader zingt op feestjes en partijtjes altijd van die ouderwetse liedjes.' Piet geeft toe: 'Inderdaad, vooral liedjes van Thieu Sijbers over Brabant en Rooi. Ik heb een goede stem. Geen microfoon nodig. Ik kan goed zingen, Peter goede toespraken houden, zingen kan ie niet.'
Piet Voss heeft nog veel bezigheden en hobby's: tafeltennis, golf, twee keer in de week naar Basic Fit, kaarten (eerst rikken, nu bridgen), is lid van een zakelijke soos, voorzitter van de Beleggings- en Studieclub, een hechte groep van twaalf Rooienaren, zoals Piet de club omschrijft, die binnenkort het 25-jarig bestaan viert. Beleggen is Piet' s grootste hobby. Bezit zelf hier en daar nogal wat onroerend goed. Legt uit: 'Ik wilde naast het bedrijf een neveninkomen en heb dat gevonden in onroerend goed. Ik heb mijn eerste huis in 1962 gekocht. Ik wil niet huren, dat komt elke maand terug. Ik heb altijd gekocht, de meeste panden heb ik aangehouden.' Over dat beleggen in onroerend goed wil hij niet veel meer kwijt dan: 'Het is soms een dure hobby, soms brengt het iets op.'

Wat doet Peter heel anders dan zijn vader?
'Ik heb een heel andere netwerkomgeving, zoek andere gelegenheden uit. Vader is hoofdzakelijk in Rooi gebleven met zijn contacten en relaties. En dat heeft zeker wat opgeleverd, maar het elkaar zakelijk iets gunnen, zoals dat in de tijd van mijn vader wel gebeurde, is er tegenwoordig niet meer bij. Het is niet meer "van je vrienden moet je het hebben." In de commercie gaat het er keihard aan toe. De hele maatschappij is harder geworden.'
Andere netwerkomgeving …., Peter? 'Ja, ik zoek het meer bij PSV, ik ben meer op Eindhoven gericht.' En dan komt hij plotseling nog met een aanvulling waarin hij zich van zijn vader onderscheidt: 'In de avonduren probeer ik iets meer aan mezelf te denken dan mijn vader heeft gedaan.'

In hoeverre is het bedrijf veranderd onder leiding van Peter Voss?
'Ik deed projecten van driehonderd woningen. En het Baderieverhaal van luxe en comfort. Tot tien jaar terug toen de klad erin kwam. Ik heb keuzes moeten maken in disciplines: het nieuwbouwsegment wat teruggedraaid en meer accent gelegd op de consumentenmarkt voor badkamers, de badkamerrenovatie wat uitgebreid, de baderie wat uitgebouwd. Ook meer naar het ouderensegment gekeken, ouderen als doelgroep. Mijn vader had één tegelzetter in dienst, was daarmee als installateur overigens de eerste in Nederland, nu hebben we er zeven. We zijn een kleinere bouwonderneming geworden met 26 mensen in dienst.'

Hoogtepunten uit het leven van Piet Voss?
'Dat zijn er zoveel,' zegt hij. 'Mijn trouwdag, maar ja, die moet iedereen vieren. Toen we dit pand betrokken en ons 25-jarig bestaan vierden. Mijn afscheid toen ik zestig werd. De ontzettend spannende hartoperatie van Ricky in 2000. Dat ze er zo goed uit tevoorschijn is gekomen.'
Dieptepunten zijn er ook. 'De verschillende overlijdens van broers en zussen.'
Peter: 'De economische crisis die in 2008 ontstond en toch wel tot vorig jaar heeft geduurd. Gelukkig zijn we er inmiddels een eind uit.' Piet: 'Ja, ik was ook erg somber toen het in die slechte tijd wat minder ging met het bedrijf.' Peter: 'maar we zijn blijven knokken om er bovenuit te komen. Knokken, beslissingen nemen en maatregelen durven treffen. Dat hoort bij het ondernemen.'

Wensen? Piet: 'Dat ik gezond mag blijven, samen met Ricky, de kinderen en de kleinkinderen.' Peter: 'Dat het bedrijfsmatig goed blijft gaan. En dat ik op termijn in dezelfde positie kom als mijn vader om het bedrijf over te dragen, dat het bedrijf niet ophoudt te bestaan. Want daar hebben we met ons allen te hard voor gewerkt en teveel voor moeten laten.' Hoe is het met de kansen op een mogelijke opvolging van vader op zoon bij Peter? Zijn zonen zijn 21 en 23 jaar. De twijfel is in zijn ogen te lezen. 'Tot nu toe is die er nog niet. Hebben heel andere interesses.' Vinden pa en opa Voss dat erg? Peter: 'Ik heb het mijn vader gevraagd: zou je het erg vinden als het bedrijf niet door mijn kinderen wordt overgenomen? Nee, antwoordde hij toen en ik snap dat.' Piet vult aan: 'als het bedrijf niet in goede handen komt, kun je het beter niet doen dan wel.' Peter: 'daar sta ik ook achter.'
(Dit is het tweede en laatste deel van een interview met vader en zoon Voss; het eerste deel verscheen vorige week in DeMooiRooiKrant).