'In de politiek worden spelletjes gespeeld en ik ben geen spelletjesmens'

Henriëtte van den Berk-van de Laar. Wie kent haar niet? Ze was van 2006 tot 2012 wethouder van het CDA in Sint-Oedenrode. Ze zat sinds 2002 in de gemeenteraad. Was sinds 1998 secretaris van het CDA-bestuur in Rooi. Ze stopte op 15 maart 2012 abrupt haar politieke loopbaan, omdat ze te weinig vertrouwen voelde in de gemeenteraad. En het wethouderschap was haar alles. Daar ging ze compleet in op, zestig uur in de week. Spijt van de stap om de politiek te verlaten, heeft ze niet. Terug in de politiek wil ze absoluut niet. 'In de politiek worden spelletjes gespeeld en ik ben geen spelletjesmens.'

Door Jan H.F. van der Heyden

Een echte Rooise is ze. En haar man Gerard is geboren en getogen op de boerderij 'Mariahoeve', slechts een honderdtal meters verwijderd van hun huidige woning annex paardenpension aan de Schootsedijk. Ze trouwde in 1978. Drie kinderen bracht ze ter wereld: Imke (33), Tijs (31) en Bram (29). In juli verwacht ze haar eerste kleinkind. Ze was gediplomeerd ziekenverzorgster op de 'long stay'-afdeling van verpleeg- en verzorgingshuis 'Dommelhoef' in Eindhoven. Gerard was onderhoudsmonteur en later chauffeur naast zijn bedrijf in vleeskalveren. Samen runden ze dat. 'Ik ben dus niet van boerenafkomst,' zegt ze bijna verontschuldigend aan het begin van ons gesprek, 'mijn ouders hadden een Sparwinkel in Nijnsel.' Toen ze in 2006 wethouder werd bleef Gerard thuis. Het bedrijf van Gerard en Henriëtte, ondertussen goed geautomatiseerd, groeide van 250 naar 600 kalveren. In 2011 werd het als gevolg van de 'provinciale saneringsregeling intensieve veehouderij' gesloopt: 1500 vierkante meter stal en 2000 vierkante meter asbest werden afgevoerd. Gerard ging verder met zijn al dertig jaar geleden begonnen paardenpension. Naast de twee eigen fokspringpaarden verblijven er vijftien viervoetige 'gasten.' Ze wilde eigenlijk helemaal niet in de politiek, want ze had het prima naar haar zin als bestuurder van ZLTO, dat ze dertien jaar lang heeft volgehouden. Ze kwam in 1998 als secretaris van het CDA-bestuur voor de eerste keer op de CDA-lijst als nummer dertien en kreeg meteen honderd voorkeursstemmen. Ze werd toen secretaris van het CDA-bestuur. Vier jaar later promoveerde ze naar nummer drie op de CDA-lijst en kreeg 540 voorkeursstemmen. Henriëtte: 'Dat is veel voor Rooi, meer dan menige lijsttrekker van andere partijen.'

Inmiddels afstand genomen van de politiek?
'Inhoudelijk heb ik afstand genomen, ja. En het verbaast me dat ik dat zo goed kan, ondanks het feit dat ik nu nog zaken voorbij zie komen, die ik als wethouder heb voorbereid of in gang gezet. Ik wil nog heel veel doen, maar niet meer in de politiek. Ik ben geen spelletjesmens en in de politiek worden spelletjes gespeeld. Ik ben een gevoelsmens, een mensenmens. Ik voel me nog heel sterk betrokken bij de Rooise samenleving. Lees nog wel alles over de politiek, maar ik bemoei me er niet meer mee.'

'Zeker in het begin was ik heel erg teleurgesteld. Heb veel tranen gelaten.'

Hoeveel tijd had je nodig om afstand te nemen?
'Ik denk toch wel een half jaar. Zeker in het begin was ik heel erg teleurgesteld. Heb heel veel tranen gelaten. Gelukkig had ik het meteen heel druk met mijn moeder die een appartement had gekregen, dat ingericht moest worden. Daar kon ik mijn energie in kwijt.'

Wat was het moeilijkst in dat proces?
'Het verwerken van het onrecht dat mij is overkomen. Misschien niet terecht, want ik zat er zelf bij. Maar zo voelde het wel. Ik werkte met heel veel plezier in een mooi team en ik vond het heel jammer dat ik daar geen deel meer van uitmaakte. Ineens was ik 's avonds thuis. Ik wist niet wat dat was.'

Hoe lang duurde de besluitvorming om als wethouder te stoppen?
'Twee dagen. Twee dagen lang heb ik me afgevraagd: wil ik dit nog? Kan ik dit nog?'

Wie heb je bij je besluitvorming betrokken?
'Alleen Gerard.'

Niet burgemeester Maas?
'Nee, die heb ik wel gebeld, maar toen had ik mijn besluit al genomen. Ik heb hem verteld dat ik zou stoppen.'

Heeft burgemeester Maas geprobeerd je te houden?
'Nee.'

Toen je de ochtend na je ontslag wakker werd, wat voelde je toen?
'Twee dikke ogen. Niet goed geslapen natuurlijk. Ja, wat wil je? Diezelfde avond hadden we nog een raadsvergadering. Daar was ik niet meer bij, want ik had 's-middags middags een persconferentie gegeven over mijn aftreden. Na afloop van die raadsvergadering hebben we nog met partijgenoten en ambtenaren bij mij thuis zitten borrelen. Ik kreeg die dag zestien bossen bloemen en heel veel kaartjes. Ook van mensen van wie ik dat niet had verwacht. De hele dag bezoek. Elke keer als ik het moest vertellen, kwamen de tranen. Ja, ik heb echt wel veel verdriet gehad, de eerste paar dagen zeker.'

Hoe kijk je nu, drie jaar later, als buitenstaander naar de politieke arena?
'Het gaat er niet altijd sportief aan toe.'

Spijt?
''Nee, geen dag. Want ik ben nu met zoveel andere leuke dingen bezig. Alles wat ik nu doe, had ik nooit gekund als ik geen wethouder was geweest.'

Bevrijd? Een nieuw leven?
'Bevrijd is een te groot woord. Een nieuw leven? Nee, wel een ander leven.'

Hoe ziet er dat uit?
'Een paar maanden nadat ik officieel afscheid als wethouder heb genomen ben ik BABS (JvdH: Bijzonder Ambtenaar van de Burgerlijke Stand) hier in Rooi geworden. Weer een maand later werd ik gevraagd voor het bestuur van de Stichting De Knoptorenkerk. Kort daarop lid van de Klachtenadviescommissie van drie woningcorporaties. Ik ben secretaris van de Sponsorcommissie van de Rooise Ruiters, ben weer secretaris van het CDA in Rooi en van het overgangsbestuur van CDA Meierijstad en op 1 juni word ik lid van de Ledenraad van Zorgverzekeraar CZ. Voor mijn gevoel heb ik het weer net zo druk als in de tijd van het wethouderschap. En dan ben ik nog mantelzorger voor mijn moeder en voor mijn Tante Ann in Odendael. Ik ben haar mentor, officieel benoemd door de kantonrechter. Tante An wordt 85. Ze heeft vorig jaar een ernstig herseninfarct gehad. Ze kan niet meer lopen, praten is lastig. Ze is volledig afhankelijk. Drie keer in de week bezoek ik haar, doe ik de boodschappen en verzorg haar was. Ik ben blij dat ik dat kan doen. Dat had ik natuurlijk nooit gekund in de tijd dat ik nog wethouder was. Soms denk ik daar nog wel eens aan. Zo van: ik zou er zelf last van hebben gehad als ik dat niet kon, omdat ik nog wethouder was.'

Waarin verschilt jouw huidige leven met je leven als wethouder?
'Ik bepaal nu zelf mijn agenda. Die zit vol, maar ik kan hem zelf invullen. Dit leven is veel leuker. Ik functioneer het beste als ik het heel druk heb. Het is nu hoogseizoen voor huwelijken. Ik voer nu een paar avonden in de week hier bij mij thuis gesprekken met aanstaande bruidsparen en in het weekeinde sluit ik één of meer huwelijken. Daarnaast heb ik me ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als Zelfstandig Trouwambtenaar om ook huwelijken buiten Sint-Oedenrode te kunnen sluiten. BABS zijn is het leukste wat er is. Die bruidsparen vertellen je zoveel. Gevoelens vooral die ik dan weer aan het papier toevertrouw. En het is elke keer een ander verhaal. Een uniek verhaal. De trouwdag is de dag van je leven. Zo wil ik die ook verzorgen. Ik heb geen idee waarom ze mij kiezen uit vijf BABS'en in Rooi. Misschien omdat ik nog kinderen heb in dezelfde leeftijd als de bruidsparen zelf zijn. Ik doe het op mijn manier. Zoals ik ben. Gewoon. En gewoon zal wel goed zijn. Ik ga niet op vakantie in de tijd van de trouwerijen. Het is veel te leuk om te doen.'

Wat heb je geleerd van de politiek?
'Ik heb heel veel vertrouwen in mensen. Maar soms wordt dat vertrouwen ernstig beschaamd en dat had ik niet verwacht. Ik heb heel fijn samengewerkt in het college en met de ambtenaren. Ik heb nog steeds goede contacten met hen. Ik ben ook anders gaan kijken. Ik snap nu dat het soms lang kan duren voordat iets kan. Of dat iets niet kan. Daar ben ik dan niet altijd even blij mee, maar ik snap het wel.'

Begrijp je nu als buitenstaander beter het grote gapende gat tussen kiezer en gekozene? De desinteresse in de politiek?
'Ik denk het wel. Ik heb altijd geprobeerd om zo dicht mogelijk bij de mensen te blijven staan. Niet iedereen begreep destijds dat ik wethouder wilde worden. Ja, ik begrijp nu dat voor sommige mensen de politiek een ver-van-hun-bed-show is zolang het hen zelf niet aangaat.'

Als je van jezelf zegt dat je een gevoelsmens, een mensenmens bent, hoe kun je dan in de politieke arena functioneren?
'Nou, het is ook wel gebleken dat ik dat niet kan. Daar ben ik te eerlijk en te consequent voor. Ik ben een integer mens, waarbij ik zeker niet wil zeggen dat andere bestuurders dat niet zijn. Maar ik kon er niet mee dealen.'