"Ik mis de Hollandse friet en een 'pilske pakken op de mèrt'

Ook dit jaar is er weer een reünie voor (oud)-Rooienaren die deze jaargang 50 jaar worden. Net als de afgelopen jaren gaat DeMooiRooiKrant een serie portretten publiceren van enkele van deze Sarahs en Abrahams. In de tweede aflevering oud-Dommelrodeschoolleerling Ronald de Koning. Via het 50-jarigen comité kwamen we met hem in contact. Lang leve het internet, want Ronald woont al jaren in het verre Nieuw-Zeeland. Wat heeft hem daar gebracht en met wie en hoe leeft hij daar nu?

Wie waren je vrienden op de basisschool?
"Mijn beste vrienden waren Jos van Schijndel en Norbert Baak. Wij woonden alle drie in dezelfde straat en liepen meestal samen naar school. Daarnaast speelde ik ook met Pieter van de Kamp, Wim van de Biggelaar, Reinier Rust en anderen. Het wisselde nog wel eens, want dan had je weer een keer ruzie met iemand en dan speelde je weer met anderen."

Hoe lang woon je al in Nieuw Zeeland?
"Ik woon in Nieuw Zeeland sinds maart 2001."

Hoe bent u er beland?
"Ik wilde al van jongs af aan naar het buitenland. Ik vond Nederland klein en te vol. In eerste instantie dacht ik aan Amerika of Canada. Dat leek me wel wat. In 1990 was ik op een avond in De Werf en sprak ik met Antoine van Hemelrijken. Hij wilde naar Australie en Nieuw Zeeland gaan voor zijn studie Antropologie. Hij vroeg of ik interesse had om mee te gaan. Ik dacht: waarom ook niet? In die tijd gingen er nog niet zoveel mensen vanuit Nederland daar op vakantie. In januari 1991 kwamen we terug na drie maanden rondgetrokken te hebben. Ik was razend enthousiast. Een hele tijd ging voorbij. Ik was inmiddels weer gewoon aan het werk en het dagelijks leven begon weer. In 1992 kreeg ik verkering met Marian van der Heijden. Ik vertelde haar dat ik al jaren rondliep met de plannen om te emigreren en wat ze daar van vond. Marian, ook nog al avontuurlijk aangelegd, zei: "Als je dat zo graag wilt, waarom doe je het dan niet?" Ik dacht; 'ja, daar heeft ze gelijk in', maar weer ging er een lange tijd voorbij. Tot we in 1998 - Marian en ik waren inmiddels getrouwd - onze eerste computer kochten en voor het eerst met internet in aanraking kwamen. Marian begon al vrij snel te zoeken naar informatie over emigreren. Eerst keken we naar Canada, maar Marian zei: 'Waarom Canada?" Jij vindt Nieuw Zeeland toch leuk?' Ik zei ok! Van het een kwam het ander en voordat we het wisten waren we de papieren aan het invullen. De hele procedure duurde ruim een jaar. Al die tijd hielden we het stil. We wisten namelijk niet of het door zou gaan. In 2000 kregen we een verblijfsvergunning. We moesten ons wel binnen een jaar vestigen anders zou deze verlopen. Dus eind 2000 hadden we ons huis in Nederland verkocht en in maart 2001 vertrokken we samen met onze dochter Susan."

Waar woon je in Nieuw Zeeland en wat voor werk doe je?
"Ik woon in Auckland, de grootste stad van Nieuw Zeeland met zo'n 1.5 miljoen inwoners. Ik ben werkzaam als een Network Operations Specialist aan een zeer groot glasvezel netwerk dat Australie, Nieuw Zeeland, Fiji, Hawaii en de westkust van Amerika met elkaar verbindt."

Heb je nog meer kinderen?
Ja, naast Susan hebben we nog een dochter (Jennifer, 12) en een zoon (Michael, 10)."

Mis je Sint-Oedenrode soms?
"Nee, niet echt. Ik ben een paar keer terug geweest en elke keer zie ik veel veranderingen. Nieuwe gebouwen. Wegen die compleet veranderd zijn. Ik weet wel, dat het overal veranderd, maar het valt natuurlijk op als je lange tijd weg bent geweest. Ook herken je de mensen niet meer op straat. En niemand praat meer echt Roois! Wat ik wel mis…. de Hollandse friet met frikandellen en een pilske pakken op de mèrt."

Kom je naar de reünie?
"Ja, ik ben wel van plan om te komen. Het is alweer 6 jaar geleden dat ik in Nederland ben geweest. Dus deze reünie is een mooie gelegenheid."